وقتی رنگ فرهنگ شهر می پرد
معماری این روزهای ساختمان ها در جای جای کشور عزیزمان ایران نه رنگ اسلامی به خود دارد نه رنگ هویت ملی و متناسب با هویت اسلامی. آسمان خراش های خاکستری رنگ با معماری هایی اکثراً رومی و با شکلی ساده و بدون به کار بردن کمترین سلیقه حتی در ظاهر بناهایی همچون آپارتمان ها ساخته می شوند و تنها چیزی که عاید شهر نشین ها می شود خستگی روح و روان است.
رنگ خاکستری در بسیاری از بناها مرسوم شده و از نظر روانشناسان این موضوع می‌تواند در سلامت روان شهروندان یک شهر تاثیر مخرب داشته باشد. چرا که این رنگ نشانه ترس و فقدان احساس است و شفافیت و درخشندگی دیگر رنگ‌ها را کم می‌کند. رنگ خاکستری بی‌تفاوت، عدم مشارکت و همکاری و سستی و تنبلی را در فرد به وجود می آورد.
اگر نگاهی به بناهای به جا مانده از گذشتگان خود در دوره‌های قبل از پهلوی کنیم، یعنی زمانی که برای مدرنیته شدن آن هم بدون هیچ دلیل علمی و چشم و گوش بسته از غرب الگوهای مختلفی در ساختمان های شهرها به کار گرفته نشده بود ؛ متوجه می شویم که با پایان یافتن دوران قاجار، رنگ و لعاب های معماری ایرانی اسلامی هم افول کردند و متاسفانه تا امروز هم ادامه داشته است.
ایران قدیم شهر فرنگ است!
وصف العیش، عین العیش؛ ماجرای این روزهای شهری است که در آن زندگی می کنیم و آنقدر با ساختمان های خاکستری و معماری‌های ساده آن خو گرفته‌ایم که اگر بنایی تاریخی با شکل و شمایل ایرانی اسلامی در دل شهر ببینیم، انگار به شهر فرنگ رفته ایم و می خواهیم نیم ساعتی به آن نگاه کنیم و پلک نزنیم، اگر شدنی باشد!
نمونه های زیادی از بناها و خانه های زیبای تاریخی در شهرهای مختلف کشور
وجود دارد که علاوه بر جنبه تاریخی و گردشگری‌شان، می‌تواند الگوی مناسبی
برای شهرسازی و آب قندی برای رنگ پریده فرهنگ در معماری های ساختمان های کشور باشد.
خانه های تاریخی ایران زمین
خانه کلاهدوزها در یزد
این خانه در شمال میدان امیر چخماق شهر یزد قرار دارد. این بنا متعلق به یکی از
تجار یزد به نام «کلاه دوز» و تاریخ اتمام ساخت آن سال ۱۳۱۲ هـ. ق است. دیوارحیاط این خانه از گچ‌بری فوق العاده زیبایی پوشیده شده و دارای ارسی و اتاقهای پنج دری و سه دری است. حوض زیبایی در وسط آن قرار دارد و در این خانه دفینه ای هم یافت شده است.
در پشت بام این خانه، چاه خانه ای قرار دارد که به وسیله چرخ چاه و دلو از آن آب می کشیدند و بدین وسیله آب انبار خانه را که در طبقه همکف قرار داشت، پر می کردند. این خانه اکنون به «موزه آب» تبدیل شده است.
- خانه کوشک
این بنا در شمالی ترین بخش منطقه دوازده تهران، در جبهه شمالی خیابان کوشک
حد فاصل فردوسی و لاله زار قرار دارد. این خانه را اغلب با عنوان خانه کوشک می شناسند.
خانه شقاقی ابتدا به عنوان منزل مسکونی خانواده شقاقی مورد استفاده بود و بعدها به صورت یکی از مراکز آموزشی سازمان میراث فرهنگی کشور درآمد.(وقتی رنگ فرهنگ شهر می پرد)
عمارت موقوفه فاضل عراقی
این خانه در غرب میدان فردوسی تهران، در کوچه پارس قرار دارد و موقوفه فاضل عراقی، مستشار
و رئیس سابق دیوان عالی کشور است. بخشی از آن در سال ۱۳۳۴ شمسی به بیمارستان زنان اختصاص یافت.
کاشی های عمارت بسیار نفیس و روی آنها تصاویر شاهان باستانی ایران نقش شده است.
خانه عباسیان (نامزد دریافت جایزه زیباترین بنای مسکونی ایرانی – اسلامی)
مجموعه تاریخی عباسیان در محله سلطان امیر احمد کاشان واقع شده است. این مجموعه در حوالی سالهای ۱۲۴۵ تا ۱۲۴۸ هجری قمری و به همت حاج محمد ابراهیم تاجر کاشی (از تجار معروف و بنام چینی و بلور جات در کاشان) شروع به ساخت کرد. معمار این مجموعه فردی ناشناس است که این بنا را در مدت ۲۰ سال ساخته است. وسعت مجموعه حدود ۵ هزار متر مربع و زیر بنای آن در حدود ۷ هزار متر مربع و همچنین دارای پنج طبقه است. (وقتی رنگ فرهنگ شهر می پرد)
بسیاری از این بناهای تاریخی الگوی مناسبی برای ترویج فرهنگ ایرانی – اسلامی در
معماری های امروزی است و غفلت از آن ها می‌تواند منجر به از بین رفتن تاریخ
کهن ایران زمین در قرن های آینده شود و باعث شود تا فرزندان این سرزمین از وجود
بناهای خوش رنگ و لعاب ایرانی محروم باشند.
وقتی رنگ فرهنگ شهر می پرد خانه های تاریخی ایران-میراث فرهنگی
شهروندان ایرانی-ساختمان های بی هویت ایرانی وقتی رنگ فرهنگ شهر می پرد
